JAK  SOBIE  PORADZIĆ  Z  APETYTEM  NA  SŁODYCZE?

Nasi bardzo odlegli przodkowie prowadzili aktywny tryb życia i każdego dnia walczyli o pożywienie. Dla nich schemat smakowy był prosty. Smak słodki-mogę jeść, smak gorzki-nie mogę jeść, trucizna. Nasz mózg uwielbia słodkości, otrzymuje nagrodę w postaci uwalniania się związków chemicznych odpowiedzialnych za dobre samopoczucie: dopaminy, serotoniny i endorfin.

słodki smak -> neuroprzekaźnik -> poprawa samopoczucia

Ta ścieżka budowana przez mózg rodzi potrzebę powtarzania czynności, dzięki której doświadcza on uczucia przyjemności.

Warto zauważyć, że dokładnie to ten sam szlak w mózgu, który aktywizują opiaty i nikotyna

Nadmiar apetytu na słodycze u wielu ludzi pojawia się już we wczesnym dzieciństwie. Mleko matki ma słodki smak. W naszej kulturze słodycze są traktowane jako nagroda, prezent lub też „pocieszenie” (kiedy jest nam źle i smutno). Potem jako osoby dorosłe wracamy do tego schematu i sięgamy po „pocieszenie”, utrwalając znów ten sam wzorzec z kolei u swoich dzieci.

            Uzależnienie od cukru i spożywanie go w nadmiarze to niestety olbrzymie konsekwencje dla naszego organizmu. Nadmiar cukru powoduje wahania nastroju, uczucie głodu, ciągłą ochotę na spożywanie słodyczy. Ulegając tym potrzebą w konsekwencji stajemy się osobami z nadwagą a później otyłymi, jesteśmy narażenia na cukrzycę typu 2. Ograniczenie spożycia słodyczy nie będzie łatwe, ale możliwe do zrealizowania.

Po pierwsze:

Musimy szczerze ocenić swój problem i jego skalę. Musimy zastanowić się jak dużo zjadamy słodyczy i w jakich okolicznościach.

Po drugie:

Oceniamy funkcję jaką słodycze spełniają w naszym życiu. Czy są dla nas nagrodą, „pocieszeniem” a może już nawykiem, po który sięgamy każdego dnia. Musimy się zastanowić jaki czynnik wyzwala u nas potrzebę jedzenia słodyczy. Może będzie to stres, zmęczenie, kawa z przyjacielem czy kryjący się w biurku zapas słodyczy?

Po trzecie:

Musimy sobie uzmysłowić konsekwencje objadania się słodyczami, czyli przyrost masy ciała, pogorszenie stanu naszego zdrowia. Zastanówmy się ile wydajemy pieniędzy na zakup słodyczy oraz jak będzie wyglądać nasze życie bez nich, jak my będziemy wyglądać fizycznie i jak będziemy się czuć, kiedy ograniczymy znacząco spożcie słodyczy.

Po czwarte:

Należy opracować plan, który pomoże nam powstrzymać się od spożywania słodyczy. Następnie stopniowo musimy wprowadzać zaplanowane działania naprawcze, aby na sam koniec pracować nad utrwaleniem nowych zachowań. Nawyki utrwalone przez lata nie zniknął od razu. Jednakże systematyczność i konsekwencja działania pozwolą nam z nimi wygrać!

Polecam:

- A. Peters – “Samolubny mózg” PWN, 2012r.