DEPRESJA

Depresja,  zaburzenia lękowe,  wahania nastroju  są przyczyną dotkliwych  cierpień  wielu ludzi. Najczęściej mamy do czynienia z depresją jednobiegunową, czyli zaburzeniami nastroju cechującymi  się nieustannie złym    samopoczuciem.    Depresja   dwubiegunowa    maniakalno- depresyjna, cechuje się natomiast naprzemiennymi okresami nadmiernie dobrego i następnie nadmiernie złego nastroju.

Depresja jednobiegunowa jest następstwem określonych sytuacji życiowych, dlatego większość przypadków łagodnej, umiarkowanej i poważnej depresji jednobiegunowej określa się jako depresję sytuacyjną. Mogą ją wywołać takie wydarzenia jak:

Ø  choroba;

Ø  utrata bliskiej osoby;

Ø  istotna zmiana w życiu;

Ø  utrata lub zmiana pracy;

Ø  przeprowadzka;

Ø  ubóstwo i troski materialne;

Ø  stres w pracy;

Ø  przemoc;

Ø  nadużycia emocjonalne;

Ø  problemy z akceptacją własnego ciała

ZAPAMIĘTAJ !!!

Jeżeli trafia Ci się jeden zły dzień czy nawet cały tydzień, to nie znaczy, że masz

DEPRESJĘ

Objawem depresji jest niemożność normalnego funkcjonowania przez cały dzień, a następnie dzień po dniu.

Depresja kliniczna objawia się:

Ø  smutkiem i poczuciem pustki;

Ø  zaburzeniami snu;

Ø  utratą energii, ciągłym poczuciem zmęczenia, ospałością;

Ø  zaburzeniami apetytu;

Ø  trudnościami z jasnym myśleniem, skupieniem uwagi, podejmowaniem decyzji;

Ø  utratą zainteresowania rzeczami oraz zajęciami przynoszącymi radość oraz przyjemność;

Ø  lękiem lub atakami paniki;

Ø  obsesyjnym drążeniem bolesnych myśli i doświadczeń;

Ø  poczuciem winy i bezradności, obniżeniem poczucia własnej wartości;

Ø  niepokojem i drażliwością;

Ø  myśleniem o śmierci, samobójstwie.

Dystymia jest stanem trwale obniżonego nastroju wyrażającego się złym nastawieniem do życia. Objawy dystymii mogą być bardzo zróżnicowane, najczęściej występują:

Ø  złe znoszenie stresu;

Ø  poczucie „przytłoczenia”;

Ø  skłonność do uzależnienia się od innych osób;

Ø  niezdolność do miłości i innych przyjaznych uczuć;

Ø  pragnienie ucieczki od życia;

Ø  nadmierna wrażliwość na krytykę;

Ø  niezdolność do zabawy;

Ø  skłonność do nadmiernego krytycyzmu;

Ø  brak nadziei na przyszłość.

Melancholia przypomina depresję właściwą, kliniczną lecz jest silniejsza i bardziej mroczna od niej.

Depresja  podwójna  to  stan  osoby,  która prawdopodobnie cierpiała na  łagodną depresję i nagle wpadła w ostrą depresję.

Depresja z pobudzeniem to stan, w którym jest się jednocześnie niespokojnym i przybitym. Można mieć szereg objawów depresji klinicznej, ale towarzyszy im niepokój, który nie pozwala usiedzieć człowiekowi na miejscu.